Wirując na pointach

Niektóre ze spektakli i musicali, w których brała
i bierze udział Emanuela Żukowska to "Pocałunek kobiety pająka", "Malowane na szkle", "Dyzma", "Skrzypek na dachu", "Evita", "Jezus Chrystus Super Star" i "Rudolf Valentino".

Ma 28 lat. Urodziła się w Szczecinie, ale kiedy miała 4 lat przeprowadziła się z rodziną do Wojkowic. Od kilku lat mieszka w Będzinie.

Emanuela Żukowska jest mężatką i mamą trzyletniej Oli. Tancerka Teatru Rozrywki w Chorzowie. Filigranowa, śliczna blondynka, ważąca zaledwie 48 kilogramów, nawet gdyby chciała, nie wyprze się 9 lat spędzonych w szkole baletowej. Wyprostowana sylwetka, lekki, taneczny chód. O tym, że będzie tańczyć, wiedziała już w wieku 7 lat.

Pierwsze taneczne pas

- To były oczywiście marzenia małej dziewczynki. Uwielbiałam lalki - tancerki w tiulowych spódniczkach, tańczące na pointach. Ciągle zamęczałam mamę, że chce tańczyć w szkole baletowej. Mama uległa dopiero, kiedy miałam 9 lat. Od tego wieku bowiem przyjmowano do szkoły.

Emanuela bez problemu zdała egzamin do Państwowej Szkoły Baletowej w Bytomiu. To był jednak najłatwiejszy sprawdzian. Trzecioklasistka nie zdawała sobie sprawy, że droga do bycia tancerką wymaga pracy i wyrzeczeń.

- Wracałam do domu po 9 godzinach nauki i musiałam jeszcze odrabiać lekcje. Bez narzucenia ostrej dyscypliny trudno to wszystko przejść. Kiedy zaczynałam naukę, było nas w klasie 36 osób. Kiedy kończyłam, zostało 8. Musiałam właściwie zrezygnować ze wszystkich rozrywek dzieciństwa. Ale tak kochałam taniec, że powoli przyzwyczaiłam się do tego, iż wypełnia całe moje życie.

Wspominając tamte czasy Emi mówi o panujących w szkole zasadach. Jednakowe, gładkie fryzury, żadnego makijażu i rezygnacja ze słodyczy.

- To było ćwiczenie charakteru. Naprzeciwko naszej szkoły była cukiernia i często wymykałyśmy się z koleżankami po pączka czy drożdżówkę. Kupowałyśmy też sucharki. Kiedy nadchodził nauczyciel, szybko chowałyśmy słodkości, udając że jemy właśnie sucharki.

Folklor, dance i reklama

Kiedy robiła dyplom, kierownik Teatru Rozrywki zaproponował jej pracę. Nie skorzystała.

- Miałam jakiś przesyt tańca. Chciałam pójść na studia nie związane z nim kierunkowo.

Emanuela zdała na studia do Wyższej Szkoły Zarządzania, Marketingu i Języków Obcych w Katowicach. Jako kierunek wybrała reklamę. Wcześniej jednak miała jeszcze kilka przygód z tańcem. Przez jeden sezon przetańczyła w Zespole Pieśni i Tańca "Śląsk". Musiała przenieść się ze swojego rodzinnego miasta.

- Nie wytrzymywałam tej tęsknoty za rodziną i przyjaciółmi. Poza tym, trochę nużył mnie stały repertuar. Zrezygnowałam.
Przez następne trzy lata chałturzyła, jak sama mówi, tańcząc w zespole dance. Występowała w teledyskach, pracowała przy nagrywaniu muzycznego programu. Potem nadszedł czas na realizacje planów związanych ze studiami.

- Studiowałam i pracowałam, ale znów zrobiłam sobie przerwę z tańcem. Pracę znalazłam w Prokuraturze Okręgowej w Katowicach. Bardzo szybko jednak przekonałam się, że nie ucieknę od tańca. Nie wytrzymywałam siedzenia za biurkiem, choć wcześniej wydawało mi się, że może tego właśnie potrzebuję.

A jednak teatr

Wtedy Emanuela przypomniała sobie o dawnej propozycji z Teatru Rozrywki. Okazało się, że jest aktualna. Pracuje tam od sześciu lat. Wreszcie znalazła swoje miejsce. Skończyła studia, urodziła Olę. Swojej córki nie zamierza jednak posyłać na balet.

- No chyba że będzie tak zdeterminowana, jak ja. Jeśli zobaczę, że odziedziczyła po mnie tę pasję, nie będę jej przeszkadzać.