Siewierz świętował 60-lecie odzyskania praw miejskich. Uroczyście powitany został nowy sztandar

Podczas uroczystości okolicznościowe przemówienie wygłosił burmistrz Zdzisław Banaś. Odbyła się również ceremonia pożegnania starego i wręczenia nowego sztandaru Miasta i Gminy Siewierz.

Wręczone zostały także odznaczenia państwowe przyznawane przez prezydenta RP zasłużonym mieszkańcom gminy i pracownikom Urzędu Miasta i Gminy Siewierz. Złotym Krzyżem Zasługi uhonorowany został Antoni Kocot. Złoty Medal za Długoletnią Służbę otrzymał Andrzej Machura, Srebrne Medale otrzymały Barbara Ciesielska-Pogoda i Małgorzata Merta, a Brązowy Medal za Długoletnią Służbę Barbara Nowak.

Złotą Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego odznaczone zostały Celina Janas i Grażyna Czerwińska. Odznaczenia wręczyła radna Sejmiku Województwa Śląskiego Maria Materla. Prelekcję poświęconą historii Siewierza wygłosił dla zgromadzonych profesor Dariusz Nawrot z Uniwersytetu Śląskiego. Wręczone zostały także nagrody laureatom konkursu plastycznego „Siewierz oczami dziecka", zorganizowanego z okazji jubileuszu.

Na zakończenie uroczystości koncert zagrała Orkiestra Reprezentacyjna Miasta i Gminy Siewierz pod przewodnictwem kapelmistrza Grzegorza Zawodniaka.

Siewierz otrzymał prawa miejskie w 1276 roku, jednak nie zachował się dokument lokacyjny. Po raz pierwszy w 1341 roku użyto formy „księstwo siewierskie". Książę cieszyński Wacław, nie mając potomstwa i popadając w kłopoty finansowe, sprzedał księstwo siewierskie 30 grudnia 1443 r. biskupowi krakowskiemu Zbigniewowi Oleśnickiemu. Ziemia siewierska stała się udzielnym księstwem, pozostającym we władaniu biskupów krakowskich. Panowanie biskupów krakowskich oraz niezależność terytorialna księstwa zakończyły się w czasie obrad Sejmu Wielkiego. Na podstawie ustaw z 1790 r. i 1791 r. Księstwo zostało włączone do Korony, jako osobna jednostka terytorialna w woj. krakowskim, Zaprowadzone zostały porządki skarbowe i sądownicze według zasad obowiązujących w Koronie. Król Stanisław August specjalnym aktem z 27 kwietnia 1792 r. potwierdził przywileje nadane miastu przez biskupów krakowskich oraz nadał miastu nowy herb.

Po III rozbiorze Polski ziemia siewierska została zagarnięta przez Prusaków i włączona do Prus, jako tzw. Nowy Śląsk, Siewierz stał się miastem powiatowym. Po zajęciu w 1807 roku Siewierza przez wojska francuskie, Napoleon Bonaparte reaktywował Księstwo Siewierskie i nadał je marszałkowi Lannes księciu de Montebello. Po upadku Napoleona ziemia siewierska została zajęta przez wojska rosyjskie, a księstwo zlikwidowane. Siewierz aż do 1914 r. znajdował się pod zaborem rosyjskim. Po powstaniu styczniowym, w którym Siewierz brał udział, nastąpił upadek miasta. W wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej przez władze carskie, Siewierz utracił prawa miejskie.

W czasie II wojny światowej Siewierz znalazł się w granicach III Rzeszy. W tym czasie Siewierz stał się siedzibą okręgu urzędowego, obejmującego gminy zbiorcze: Siewierz, Mierzęcice i Pińczyce. Po zakończeniu wojny ziemia siewierska wraz z całym powiatem zawierciańskim została przyłączona do województwa śląsko-dąbrowskiego. Siewierz zaczął powoli odzyskiwać dawną pozycję w regionie. W 1946 r. reaktywowany został dekanat siewierski, w 1947 r, powstało liceum ogólnokształcące, a w 1962 roku przywrócone zostały Siewierzowi prawa miejskie i nadany został herb.