Pamiętaj o tzw. kapitale początkowym, czyli naliczeniu składek emerytalnych sprzed reformy z 1999

Okazało się, że koleżanki mają wyliczony tzw. kapitał początkowy, a ona zlekceważyła wezwania do wysłania potrzebnych dokumentów.

Wciąż prawie 4 mln Polaków nie ma naliczonych składek emerytalnych sprzed reformy z 1999 roku, czyli owego kapitału początkowego. To sprawia, że jeśli będziemy się starali o emeryturę, będzie ona znacznie zaniżona. Nie wolno zwlekać, bo kapitał początkowy - zgromadzony w latach sprzed reformy emerytalnej - ma wpływ na wysokość naszego przyszłego świadczenia. O jego ustalenie można zwrócić się do ZUS-u w każdej chwili.

Czym jest kapitał początkowy? To emerytura, jaką każdy otrzymałby, gdyby była ona przyznana 1 stycznia 1999 r., w chwili wprowadzenia reformy emerytalnej. Im większy kapitał początkowy, tym wyższa przyszła emerytura. Obliczany jest dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., które przed 1 stycznia 1999 r. opłacały składki na ubezpieczenie społeczne lub opłacali je za nie pracodawcy przez co najmniej 6 miesięcy i 1 dzień.

- Należy pamiętać, że kapitał początkowy obliczany jest na wniosek osób zainteresowanych. Zwaloryzowany, będzie stanowił część przyszłej emerytury obliczanej według nowych zasad. Nie dotyczy osób objętych ubezpieczeniem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - mówi Beata Kopczyńska, rzeczniczka ZUS w Chorzowie. - Osoby, którym ZUS wyliczy kapitał początkowy, nie będą ponownie przekazywały - przy składaniu wniosku o emeryturę - dokumentów potwierdzających okresy składkowe i nieskładkowe oraz wysokość wynagrodzeń sprzed 1999 roku - dodaje rzeczniczka.

Dokumenty, jakie są potrzebne do obliczenia kapitału początkowego

Dokumenty dla ZUS-u to:

wypełniony wniosek o ustalenie kapitału początkowego (druk ZUS Kp-1)

wypełniony kwestionariusz dotyczący okresów składko-wych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6).

Niezbędne formularze znajdują się na stronie internetowej ZUS-u:

oraz w jego oddziałach.

Dokumenty potwierdzające okresy pracy to:

zaświadczenia pracodawców

świadectwa pracy lub legitymacje ubezpieczeniowe zawierające odpowiednie wpisy o okresach zatrudnienia.

Dowodami stwierdzającymi okresy zatrudnienia mogą być też: legitymacje służbowe, umowy o pracę, wpisy w dowodach osobistych, pisma kiero-wane przez zakład pracy do pracownika w czasie trwania zatrudnienia (np. o powołaniu, mianowaniu, angażowaniu, zwolnieniu, wyróżnieniu, udzieleniu urlopu), jeśli na ich pod-stawie można ustalić okresy zatrudnienia.

Ponadto należy złożyć zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk ZUS Rp-7), które wystawia pracodawca lub następca prawny, potwierdzające okresy zatrudnienia oraz wysokość osiągniętego wynagrodzenia (dochody).

Zamiast tego zaświadczenia można przedłożyć legitymację ubezpieczeniową, pod warunkiem, że zawiera ona wpisy o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, dokonane w trakcie zatrudnienia albo po rozwiązaniu stosunku pracy.

W przypadku osób, które indywidualnie opłacały składkę na ubezpieczenie społeczne lub współpracowały przy pro-wadzeniu działalności, w kwestionariuszu (druk ZUS Rp-6) należy podać adres prowadzenia działalności i jednostkę ZUS-u, do której odprowadzane były składki na ubezpieczenie społeczne oraz numer kon-ta płatnika (NKP) nadany kiedyś przez ZUS, a także numery REGON i NIP.

Ci, którzy pracowali u pracodawców zatrudniających do 20 pracowników, w tym w za-kładach usługowych, np. u fryzjera, w małym sklepie, cu- kierni itp., podają w kwestionariuszu (druk ZUS Rp-6): nazwę firmy lub nazwisko i imię pracodawcy oraz adres (siedzibę) firmy, jeżeli jest im znany.

Dokumentami potwierdzającymi okres pełnienia służby wojskowej oraz okres nauki w szkole wyższej są: książecz-ka wojskowa lub zaświadczenie z Wojskowej Komendy Uzupełnień oraz dyplom uczelni wyższej lub zaświadczenie potwierdzające okres studiów, fakt ukończenia nauki na jednym kierunku oraz programowy okres ich trwania.

Okresy wychowywania dzieci należy udokumentować skróconym odpisem aktu urodzenia każdego dziecka.