Odczytywali macewy

Wczoraj przed godziną 13 pod II LO im. Stanisława Wyspiańskiego (dawne żydowskie Gimnazjum im. Fuerstenberga) podjechała grupa 156 gości z Izraela.

Gimnazjaliści z miasta Ori Kiriat Bialik spotkali się ze swoimi rówieśnikami.

— To spotkanie odbywa się pod hasłem młodzieżowej integracji. Nie chcemy jednak integrować się tylko i wyłącznie poprzez wspomnienia o holokauście. To już inne pokolenie i nie zapominając o tych dawnych czasach, powinny też rodzić się kontakty na innym tle, na przykład na niwie obyczajowej i kulturalnej — mówi Adam Szydłowski, prezes Fundacji Jona Zagłębiowskiego Centrum Kultury Żydowskiej.

W klasie...

Rozgardiasz jaki zapanował po przybyciu 16– i 17–latków trudno było opanować. Po oficjalnym powitaniu młodzież rozmawiała swobodnie w klasach.

— Rozmawiamy o wszystkim, o szkole, zwyczajach. Uczymy się słówek w naszych rodzinnych językach. Kiedy rozmawiałam wcześniej z kolegami i koleżankami, obawialiśmy się, że to spotkanie będzie sztywne i oficjalne. Tymczasem jest zupełnie inaczej. Z pewnością to zasługa naszych gości, którzy okazali się bardzo spontaniczni i rozgadani — podkreśla Kasia Filipowicz, uczennica IVc.

Ahciya i Barbara chodzą do jednej klasy. Oboje są pierwszy raz w Polsce. Miasto bardzo im się podoba, choć narzekają na klimat. Nie zapomnieli o rękawiczkach i szalikach.

... i na cmentarzu

— W sierpniu Będzin odwiedziła grupa dorosłych z Izraela. Wspomnieli o tym, że chcieliby, aby przyjechali tu ich przedstawiciele z młodszego pokolenia i poznali polskich rówieśników. Mówiono także o sprzątaniu żydowskiego cmentarza i o zapaleniu zniczy przy macewach. Zaproponowałam, aby dołączyła do nich nasza młodzież — opowiada Lidia Orpych, dyrektor II Liceum Ogólnokształcącego.

I tak się stało. Po rozmowach z rówieśnikami grupa z Izraela z licealistami będzińskimi przeszła na cmentarz. Bardziej chodziło tu o symbolikę niż o rzeczywiste porządki. Izraelici próbowali odcyfrować hebrajskie napisy i zapisywali je na kartach. Grupa młodzieży była tak duża, że nauczycielom z trudem udawało się nad nią zapanować. Trochę brakowało tak charakterystycznego dla takich miejsc chwili zadumy i refleksji.