Oceniamy siatkarzy MKS MOS Będzin

Trzy mecze i trzy pewne zwycięstwa. Podopieczni Alberta Semeniuka bez straty seta prowadzą w tabeli 4 grupy II ligi mężczyzn. Ostatni mecz z Błękitnymi Ropczyce, którego obawiali się trenerzy i działacze MKS MOS pokazał, że drużyna jest gotowa do sięgania po najwyższe trofea.

Na początku sezonu warto pochylić się nad dyspozycją będzińskich siatkarzy oraz przyjrzeć się wzmocnieniom, które po odejściu Kosoka i Tomczyka, wydawały się koniecznością. Obydwaj siatkarze grający teraz w sosnowieckiej Energii, pojawili się na trybunach podczas ostatniego meczu, by oklaskiwać grę niedawnych kolegów.

Albert Semeniuk (17) — Jako grający trener niewiele czasu spędził na parkiecie (głównie w pierwszym secie). Jednak jego obecność była widoczna. Do gry drużyny wprowadzał spokój i opanowanie. Kiedy był na boisku, MKS rządził i dzielił na parkiecie.

Bartosz Dzierżanowski (11) — Nie tylko silny i precyzyjny, ale również niezwykle pomysłowy w ataku. Dlatego pomyłki w przyjęciu można mu łatwo wybaczyć. Jego największym atutem jest wzrost, skoczność i wyczucie gry. Kilkanaście razy skutecznie skakał do bloku, czym wprowadzał w zakłopotanie atakujących z Ropczyc.

Adrian Piątek (12) — Zawodnik, który w sierpniu wzmocnił MKS MOS, stanowi teraz jeden z silniejszych punktów drużyny. Jego dwa metry wzrostu pozwalają mu atakować niemal z każdej piłki. Kiedy widział, że mocny atak nie przyniesie efektu kiwał lub zbijał technicznie piłkę. Kogoś takiego potrzebował MKS MOS.

Damian Miller (6) — W ataku niemal bezbłędny. Nad przyjęciem powinien jednak jeszcze popracować. W meczu z Błękitnymi był chyba jedynym zawodnikiem, który nie bał się atakować z drugiej linii. Choć jest dużo wyższy od Dariusza Syguły, w bloku nie błyszczał.

Dariusz Syguła (10) — Rozegranie szybkie, ale zbyt schematyczne. Szczególnie w trzecim secie goście odgadywali niemal każdy zamiar będzińskiego rozgrywającego. Zbyt mało ataków z drugiej linii. Poza tym nie miał łatwiej pracy, bo cały zespół MKS MOS nie przyjmował najlepiej. Mimo niewielkiego wzrostu w bloku nad wyraz skuteczny. W zagrywce nie bał się ryzykować, co często przynosiło wymierny efekt.

Przemysław Potrawa (7) — Na boisku był bardzo krótko. Jego wejście wniosło do zespołu ożywienie i wzmocniło zagrywkę. Zawodnik mimo niewielkiego wzrostu był szybki i bezkompromisowy w ataku. Poza tym udowodnił, że potrafi czytać grę i uchylić się w odpowiednim momencie. Nie zawsze skuteczny w przyjęciu i obronie. Występ, choć krótki, to bardzo udany.

Adam Łapuszyński (13) — Skuteczny w bloku, słaby w zagrywce. Jego serwis był łatwy do odebrania. Pod tym względem dostosował się do poziomu całej drużyny, która nie próbowała eksperymentować zagrywką (oprócz Darka i Zbigniewa Sygułów). W przyjęciu też nie najlepszy.

Zbigniew Syguła (8) — Podobnie jak Darek nie bał się ryzykować zagrywką (stąd as serwisowy). Niezły w obronie i bloku. Poza tym bardzo aktywny i waleczny — widać było, że gra sprawia mu przyjemność.

Kamil Krawczyk (15) — Libero będzińskiej drużyny nie miał wiele pracy, bo często musieli wyręczać go koledzy. Widzieliśmy go już w lepszej dyspozycji, w sobotę nie błyszczał.

Wiewióra 007 — Maskotka drużyny. Dobra rada: zdecydowanie więcej dopingu i mniej siedzenia na trybunach. Jak na wiewórkę mało ruchliwy i apatyczny. Ożywiał się tylko, kiedy ożywiała się publiczność, a powinno być odwrotnie.

• 3. kolejka
Orkan Nisko – Cukrownik Lublin 0:3 20:25, 23:25, 17:25
MKS MOS Będzin – Błękitni Ropczyce 3:0 25:15, 25:18, 29:27
Karpaty Krosno – Rafako Racibórz 3:1 28:26, 21:25, 25:22, 25:23
Brzesko – MKS Andrychów 3:2 22:25, 25:14, 19:25, 25:22, 15:8

• Tabela
1. MKS MOS Będzin 3 9 9:0
2. Karpaty Krosno 3 9 9:3
3. MKS Andrychów 3 7 8:5
4. KS AZS Rafako Racibórz 3 3 5:6
5. ZKS Cukrownik Lublin 3 3 4:6
6. Okocimski Brzesko 3 3 5:8
7. KS Błękitni Ropczyce 3 2 4:8
8. Orkan Nisko 3 0 1:9