Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Będzin: Wystawa "Trzy oblicza teatru - Dorman, Grotowski, Kantor" w Pałacu Mieroszewskich

Mat. prasowe
Wystawa „Trzy oblicza teatru – Dorman, Grotowski, Kantor” to jeden z akcentów obchodzonego w mieście w 2012 roku Będzińskiego Roku Kultury .

Wernisaż wystawy połączony z konferencją „Jan Dorman. Pasja tworzenia” odbędzie się w Pałacu Mieroszewskich w Będzinie 25 maja 2012 roku o godz. 13.00.

Jest to doskonała okazja do przypomnienia twórczości trzech niezwykłych artystów i osobowości teatru Jana Dormana, Jerzego Grotowskiego oraz Tadeusza Kantora. – To niezwykły projekt pokazujący najlepsze formy teatralne z lat 60. Aż do 80. XX wieku – mówi aktor, reżyser i teatrolog, a zarazem autor scenariusza do wystawy Waldemar Musiał. – Inspiracją i myślą przewodnią naszej wystawy był bogaty dorobek artystyczny wspomnianych twórców. Każdy z nich stworzył własną formę teatru, która na trwałe znalazła swoje miejsce w teatrze awangardowym w Polsce.

Autor projektu zaproponował pokazanie trzech form teatru poprzez trzy najważniejsze, pod względem artystycznym i teatrologicznym, spektakle prezentowanych twórców. Na wystawie będzie więc można zobaczyć pamiątki i fragmenty scenografii z „Apocalipsis cum figuris” Jerzego Grotowskiego wystawionego w Teatrze Labolatorium we Wrocławiu, „Umarła klasa” Tadeusza Kantora z krakowskiego teatru Cricot 2 oraz spektaklu „Która godzina” Jana Dormana, którego premiera odbyła się w Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie.

Zaraz po wernisażu odbędzie się konferencja „Jan Dorman. Pasja tworzenia”, podczas której poświęcone Dormanowi wykłady wygłoszą Dr Marzenna Wiśniewska, dr Ewa Tomaszewska, mgr Marta Odziomek oraz prof. dr hab. Andrzej Linert.

Wystawę zorganizowało Muzeum Zagłębia w Będzinie przy współpracy Urzędu Miejskiego w Będzinie, Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka w Krakowie, Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie, Stowarzyszenia Artystycznego im. Jana Dormana oraz Centrum Scenografii Polskiej – Oddział Muzeum Śląskiego w Katowicach, Ośrodka Kultury w Będzinie i Fundacji im. Jana Dormana.

Wystawę „Trzy oblicza teatru – Dorman, Grotowski, Kantor” będzie można oglądać w Pałacu Mieroszewskich w Będzinie do końca października 2012 roku.

Jan Dorman urodził się 11 marca 1912 w Dębowej Górze. Zmarł. 21 lutego 1986 w Będzinie. Twórca, eksperymentator i menadżer teatralny, reżyser, aktor, pedagog, dyrektor teatru, artysta plastyk, pisarz.

Prowadził teatr inspirowany rytuałem dziecięcej zabawy, odwołujący się do gry skojarzeń i wyobraźni odbiorcy, posługujący się lalkami, maskami, znakiem plastycznym. Przełomem w jego twórczości był spektakl "Krawca Niteczki" według Kornela Makuszyńskiego (1956), którym zwrócił na siebie uwagę środowiska i krytyki. W swoim teatrze stworzył 59 przedstawień, a w 22 innych teatrach przygotował 32 inscenizacje, a także kilka przedstawień dyplomowych i warsztatowych ze studentami wydziału lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu.

Do najważniejszych jego inscenizacji należą m.in.: "Która godzina?" Z. Wojciechowskiego (1964), "Szczęśliwy książę" wg Wilde’a (1967), adaptacje Hamleta Szekspira (1968) i "Kubusia Fatalisty" Diderota (1968) oraz jego własne teksty: "Kaczka i Hamlet" oraz "Konik" (1975).

Jerzy Grotowski urodził się 11 sierpnia 1933 w Rzeszowie. Zmarł 14 stycznia 1999 w Pontederze) – polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog oraz twórca metody aktorskiej. Jeden z największych reformatorów teatru XX wieku. Honorowy obywatel Opola. W 1955 Grotowski ukończył studia aktorskie na PWST w Krakowie, po czym udał się na studia reżyserskie do moskiewskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (w skrócie GITIS), gdzie zetknął się ze stale tam rozwijaną metodą teatralną Stanisławskiego. Po powrocie do kraju podjął studia reżyserskie na swojej macierzystej uczelni.

W końcu lat 50. Grotowski objął dyrekcję Teatru 13 Rzędów w Opolu, który wkrótce przemianował na Teatr Laboratorium 13 Rzędów. W 1965 doceniany przez krytykę teatr przeniósł się do Wrocławia i skrócił nazwę do Teatr Laboratorium. W tym czasie Grotowski jest już całkowicie skupiony na pracy z aktorem, formułuje ideę aktu całkowitego i de facto przekształca teatr w laboratoryjny ośrodek badania metody aktorskiej. W 1965 publikuje jeden z najważniejszych manifestów teatralnych XX wieku - Ku teatrowi ubogiemu. Gdyby odrzucić w teatrze wszystko to, co nie jest niezbędne do jego istnienia, pozostanie w nim aktor i widz.

Najważniejszym przedstawieniem wyreżyserowanym przez Grotowskiego była Apocalypsis cum figuris (1969 I wersja, 1971 II wersja, 1973 III wersja). Kontrowersyjny spektakl Teatru Laboratorium opowiadający o powrocie Chrystusa, który zostaje przez ludzi brutalnie odrzucony. Apocalypsis uznaje się za pełną realizację idei teatru ubogiego. Poprzez organizację przestrzeni teatralnej - ustawienie drewnianych ław wokół przestrzeni scenicznej, z aktorami na wyciągnięcie ręki, widzowie otrzymali rolę uczestników tej swoistej mszy, w której aktorzy w akcie całkowitym ofiarowują siebie.

Tadeusz Kantor urodził się 6 kwietnia 1915 w Wielopolu Skrzyńskim. Zmarł 8 grudnia 1990 w Krakowie – polski reżyser, malarz, scenograf, grafik, autor manifestów artystycznych, animator życia kulturalnego, założyciel Teatru Cricot 2 w Krakowie.

W 1955 grupa plastyków, krytyków i teoretyków sztuki pod kierownictwem Kantora założyła teatr Cricot 2. Pierwszą premierą grupy (1956) była Mątwa wg Witkiewicza. Już w tym przedstawieniu pojawiły się elementy tak charakterystyczne dla przedstawień Kantora – aktorzy poruszający się niczym kukły, technika konstruowania scen utrzymana w charakterze niemego filmu. Poszukiwania doprowadziły w końcu Kantora do rodzącego się wówczas na świecie happeningu. W 1965 powstają pierwsze polskie happeningi - Cricotage i Linia podziału a dwa lata później List oraz Panoramiczny happening morski.

„Teatr śmierci” jest kolejnym, ostatnim, nurtem w twórczości teatralnej Kantora. Powstają wówczas jego najwybitniejsze spektakle: Umarła klasa, Wielopole, Wielopole, Niech sczezną artyści, Nigdy już tu nie powrócę oraz spektakl, którego premiera odbyła się już po jego śmierci – Dziś są moje urodziny. We wszystkich tych spektaklach motywem głównym jest śmierć, przemijanie, pamięć. W wielu przedstawieniach uczestniczył bezpośrednio jako, można by rzec, „mistrz ceremonii” – cały czas obecny na scenie, przyglądający się bacznie, interweniujący, kiedy trzeba.


Juwenalia Śląskie 2012: program, wydarzenia, zdjęcia, filmy
Kanon książek śląskich: Debata Dziennika Zachodniego
* WEŹ UDZIAŁ W PLEBISCYTACH:
CHUDNIESZ - WYGRYWASZ ZDROWIE
NAJSYMPATYCZNIEJSZY ZWIERZAK ŚLĄSKIEGO ZOO

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Filip Chajzer o MBTM

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Materiał oryginalny: Będzin: Wystawa "Trzy oblicza teatru - Dorman, Grotowski, Kantor" w Pałacu Mieroszewskich - Będzin Nasze Miasto

Wróć na bedzin.naszemiasto.pl Nasze Miasto