Będzin: Jak okiełznać żywioł czyli regulacja Przemszy

Będzin: Jak okiełznać żywioł.

Będzin, co zauważyć możemy na archiwalnych fotografiach, od zawsze borykał się z problemem, jakim były wylewy przepływającej przez miasto Czarnej Przemszy. Rzeka występowała z brzegów minimum dwa razy w roku, w okresie roztopów oraz po intensywniejszych opadach. Nad kwestią regulacji koryta Przemszy pochyliły się już przedwojenne władze Będzina, które rozpoczęły nawet prace w tym kierunku. Niedostatek funduszy zadłużonego miasta i wybuch wojny przerwał jednak wszelkie postępy w tej dziedzinie.

Problem starano się rozwiązać także w okresie okupacji, traktując kwestię regulacji rzeki jako punkt wyjścia do dalszych przeobrażeń miasta. Okupacyjne władze zwracały uwagę na względy sanitarne, oraz wątpliwą estetykę rozlanego koryta, a także brak możliwości rozbudowy poszczególnych dzielnic miasta, wciąż niszczonych przez rzekę, która podtapiała istniejące budynki i rozlewała się na okoliczne pola i ugory. Szeroko zakrojone przedsięwzięcie, przeprowadzone wespół w Urzędem Wodnym, ruszyło w sierpniu 1940.

Pracami regulacyjnymi i umacniającymi koryto objęto Przemszę na długości 4 200 metrów, zatrudniając przy tym przedsięwzięciu średnio 150-180 osób, w wyjątkowych momentach zwiększając ilość robotników do 300. Prace podzielono na 2 etapy: obmurowanie koryta, zapoczątkowane jeszcze przez władze polskie oraz budowanie tam.
Działania te nie ograniczały się jedynie do regulacji koryta, ale obejmowały także zagospodarowanie otoczenia. Po obu stronach rzeki sadzono drzewa i krzewy, wytyczający tym samym zielone aleje spacerowe i nowe bulwary. Inwestycję sfinalizowano dopiero po wojnie.

Wpatrując się dziś w spokojne wody Czarnej Przemszy trudno uwierzyć jak rwącą i drapieżną rzekę była ona kiedyś.