Po Ewangelii kandydat na diakona stałego, zgodnie z ceremoniałem tej Mszy św. - Robert Dubel został przedstawiony księdzu biskupowi Adamowi Wodarczykowi.
- To jest niezwykły moment w życiu naszego brata Roberta, jego żony, rodziny. Oto dzisiaj bowiem do jego powołania na drodze małżeństwa dojdzie do zainicjowania już w pełni odkrytego w swoim czasie i rozeznawanego przez lata formacji (także studiów) powołanie, które będzie realizował po przyjęciu święceń diakonatu, właśnie w waszej parafii, jako współpracownik proboszcza – mówił w homilii ksiądz biskup Wodarczyk.
Następnie kandydat wyraził wolę przyjęcia święceń i wynikających z nich obowiązków. Złożył też przyrzeczenie posłuszeństwa ordynariuszowi diecezji katowickiej. Po Litanii do Wszystkich Świętych Robert Dubiel przyjął święcenie stałego diakona. Stało się to wtedy, gdy biskup Wodarczyk nałożył ręce na głowę kandydata i zmówił odpowiednią ku temu modlitwę. Ponieważ diakon jest posłany do głoszenia Dobrej Nowiny, dlatego biskup wręczył mu księgę Ewangelii i przekazał znak pokoju. W tym wszystkim towarzyszyła panu Robertowi pani Agnieszka, jego małżonka, która nie kryje radości z wyświęcenia małżonka. A co nam powiedział sam nowo wyświęcony diakon stały?
- Duże wzruszenie, wielkie przeżycie; myślę że jedno z największych w moim życiu. I wielka odpowiedzialność, która czeka na mnie za chwilę. Powołanie diakona stałego to głównie posługa miłosierdzia oraz posługa przy Eucharystii. Ale to jako dodatek, bonus, akumulator do działania w posłudze miłosierdzia, które jest kluczem w posłudze diakona stałego – powiedział nam Robert Dubel, który nie jest księdzem, a jednak ma wiele księżowskich uprawnień.
25 stały diakon diecezji katowickiej ma 51 lat. Z zawodu jest fizjoterapeutą, więc z ludźmi borykającymi się z bólem, odrzuceniem i problemami ma stale do czynienia. Do Krostoszowic przeprowadził się 22 lata temu z Krakowa. W Salezjańskim Wolontariacie Misyjnym poznał swoją małżonkę i zamieszkał na Śląsku. Chcieli pojechać na misje do Afryki, ale ostatecznie wybrali inna drogę życiową.
- Nie wykluczone, że posługa diakona stałego będzie wiązała się z jakimś elementem misyjności. Głoszenie Ewangelii też jest wpisane w posługę diakona stałego – przyznaje Robert Dubel.
Prawie wszystko o diakonacie stałym
Greckie słowo diakonos oznacza sługę. Pojawia się w Nowym Testamencie na określenie Chrystusa, który przyszedł na świat nie po to, by mu służono, ale po to, by służyć – usłyszeliśmy na wstępie. Diakoni stali doskonale wpisują się w to powołanie. Są osobami duchownymi, zachowują jednak swój sposób życia związany z aktywnością zawodową i życiem rodzinnym. Zakres ich obowiązków w parafii określa proboszcz.
Jednym z głównych zadań diakonów stałych jest wspieranie i asystowanie biskupowi i kapłanowi w czasie liturgii. Mogą udzielać chrztu, komunii św. oraz zanosić Wiatyk umierającym – czytamy na stronie www.diakonat.pl.
Tam, gdzie nie ma kapłana, diakon stały jest uprawniony do błogosławienia małżeństw na podstawie delegacji biskupa lub proboszcza. Ponadto udziela sakramentaliów (np. medaliki, szkaplerz, święcenie przedmiotów, posypywanie popiołem, nakładanie rąk, a nawet egzorcyzmowanie), przewodniczy obrzędom pogrzebu i pochówku.
Do zadań diakonów stałych należy również głoszenie Ewangelii, czytanie wiernym Pisma Świętego, przewodniczenie w kulcie religijnym i nabożeństwach błagalnych czy też kierowanie nabożeństwem Słowa Bożego zwłaszcza tam, gdzie nie ma kapłana.
Jak widać zakres kompetencji diakonów stałych jest bardzo szeroki. W czasie spadającej liczby powołań kapłańskich ich obecność w Kościele katolickim jest nie do przecenienia. Diakoni stali mogą znacząco poprawić stan duszpasterstwa w parafiach.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
